جویبار

شهرستان جویبار : 

     مرکز این شهرستان که از شهرستان های مرکزی استان مازندران می باشد شهر جویباراست. حدود آن از شمال به دریای خزر از جنوب به شهرستان قائمشهر از شرق به شهرستان ساری و از غرب به شهرستان بابلسر میرسد. جمعیت شهرستان جویبار در سال 1390، برابر با 73554 نفر بودهاست. رودخانه سیاهرود از میان این شهرستان عبور کرده و به دریای خزر میریزد.جویبار با مردمانی سخت کوش در بخش کشاورزی که اقتصاد منطقه متکی به آن است بسیار فعال می باشد. 

از مراکز دیدنی این شهرستان میتوان پل آجری آزان، خشت پل و تکیهی کردکلا را نام برد. 

پیشینه ی تاریخی : 

گمان میرود، اجتماع اولیه مردم در شهرستان جویبار به دوران صدر اسلام بازگردد. ولی اولین مدرک و نشانه از جویبار را میتوان در کتاب سهمی، نویسنده تاریخ جورجان که در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم زندگی میکرد یافت. در صفحه 488این کتاب در مورد یک شخصیت علمی و فقهی برجسته با نام یعقوب تنبلایی از دهستان گیلخواران (نام قدیمی جویبار) نوشته شده است. تاریخ مرگ این فرد 292هجری ذکر شدهاست. آنچه مشخص است این است که در دوران قاجار به دستور آقا محمدخان گروهی از طوایف کرد برای محافظت از مناطق شمالی به این منطقه که مدتی به کردکلا معروف بود، مهاجرت کردند. محمدحسن خان کرد سرپرستی این منطقه را به دست گرفت.  

این شهر در گذشته «باغلو» نام داشت و مرکز دهستان گیلخواران در بخش مرکزی شهرستان قائمشهر بود. در فرهنگ جغرافیایی ایران جلد 3 نوشته شده است: باغلو (مشهور به جویبار) مرکز دهستان گیلخواران است که در 21 هزارگزی شمال شاهی و 18 هزارگزی شمال باختری ساری در دشت واقع است. ناحیهای است دارای آب و هوای معتدل مرطوب و 3100 تن سکنه، آب آنجا از چاه تأمین میشود و محصول عمدهی آن پنبه و غلات و کنجد و صیفی و شغل مردمش زراعت و راه آن به شاهی و کیاکلا شوسهاست. کارخانه پنبهپاککنی دولتی در این قصبه دایر است. بازار عمومی جمعه در یک هزارگزی جنوب قصبه واقع است.  

جاذبه های گردشگری، تاریخی و فرهنگی جویبار

آب بندان ها:

حدود 47قطعه آببندان با بیش از 2?323هکتار وسعت در جویبار وجود دارد که یکی از مهمترین منابع ذخیره آب در فصول بارندگی برای کشت برنج و همچنین پرورش ماهیان گرم آبی میباشد. ظرفیت این آببندانها در حدود 73?960?000متر مکعب میباشد. روستاهای گلمحله، لاریم، انارمرز، زرینکلا، میستان، شهنهکلا و اسماعیلکلای بزرگ در بین روستاهای این شهر بیشترین مقدار آببندان را به خود اختصاص دادهاند.

سواحل چپکرود:

ساحل چپکرود با فاصله 15 کیلومتر از مرکز شهر واقع شده است. برای رسیدن به چپکرود می توان از دو مسیر خزرآباد و جویبار استفاده کرد که هردوی آنها در منطقه ی لاریم به روستای کوهیخیل رسیده و بعد از عبور از کوهیخیل و قبل از رسیدن به بهنمیر، یک راه فرعی و خاکی (جنب دانشگاه آزاد جویبار) از جادهی اصلی جدا شده و به طرف شمال ادامه مییابد. طول این جاده خاکی از دو راه تا ساحل حدود 3 کیلومتر است. ساحل چپکرود از لحاظ شرایط طبیعی یکی از زیباترین سواحل در استان مازندران به شمار میرود که امکاناتی هم در این ساحل برای استفاده از آب دریا و اقامت کوتاه مدت در نظر گرفته شده است.

تکیه کردکلا :

این تکیه در 28 کیلومتری شمال غربی شهرستان جویبار در روستای کردکلا قراردارد و دارای نمای آجری و سقف پوشیده از سفال میباشد. معماری این تکیه شامل یک ایوان با شش ستون چوبی، اتاقهایی در دو طبقه به طور قرینه و شاهنشین طبقه دوم است که در سال 1280 هجری قمری ساخته شده است.

پل آجری آزان:

پل آزان در روستای آزان جویبار برروی رودخانه سیاهرود قراردارد. این پل که مربوط به دوران قاجاریه است دارای شش چشمه طاق بوده که چشمه میانی آن مرتفعترین طاقهاست. به طوریکه ارتفاع آن از بلندترین نقطه ی تیزی طاق از سطح آب رودخانه 6 متر میباشد. مصالح به کار گرفته شده در شکلگیری پل عمدتاً آجر و ملاط ساروج است. جهت پل تقریباً شرقی و غربی است و دارای ابعادی به طول 80 متر و عرض 15/3 متر میباشد. گذرگاه پل با پوشش بتنی است که طبق شواهد موجود سابقاً سنگفرش بوده است. این پل، روستای حیدرکلا آزان و جاجی کلا را به هم مرتبط میسازد. گفتنی است پل آزان با شماره 2842 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

از دیگر جاذبه ها :

از دیگر جاذبه های این شهرستان می توان به ساحل کرفون با فاصله 25 کیلومتر از مرکز شهر، ساحل لاریم با فاصله 15 کیلومتر از مرکز شهر، سقاخانه بیزکی در بخش مرکزی روستای بیزکی، خشت پل در روستای مشکآباد، امامزاده مهدی میرهادی و امامزاده صادق رضا اشاره نمود.